ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر مونیخ
با مجموعهای از جشنوارهها و همچنین کنسرتهای معمولی در مکانهای بزرگ شهر، مونیخ تاثیر زیادی بر موسیقی آلمان دارد. نوازندگان مونیخی در صحنه موسیقی آلمان و فراتر از آن جای خود را پیدا کردهاند. از معروفترین گروههای موسیقی این کشور میتوان به گروه Kytes، گروه رپ Ebow، گروه الکترو COSBY در سبک چیلاستپ و... اشاره کرد. مونیخ جشنوارههای موسیقیایی زیادی داشته و موسیقی تقریباً همیشه نقش مهمی در این شهر ایفا میکند. در طول تابستان تقریباً هر هفته جشنوارهای در این شهر برگزار میشود، از جمله جشنوارههای موسیقی مهم مونیخ میتوان به Theatron Musiksommer در Olympiapark و جشنواره Tollwood ( در دو دورهی تابستانی و زمستانی) اشاره کرد.