کلاس آموزش ویولنسل
ویژگی‌های ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسه‌ی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسه‌ی طنینی ست که کوک‌ها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار می‌گیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک می‌شوند. آرشه نیز مشابه آرشه‌ی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده می‌شود. کاسه‌ی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوه‌ی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایه‌ی فلزی دارد که روی زمین گذاشته می‌شود و بدنه‌ی ساز بین پاهای نوازنده قرار می‌گیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبک‌های موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده می‌شود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل می‌توان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.موسیقی در شهر برمن
شهر برمن نیز تاریخچه‌ی موسیقیایی بسیار غنی دارد. یکی از معروفترین داستان‌های کودکان آلمانی با نام نوازندگان شهر برمن است که داستان چهار حیوان اهلی سالخورده را روایت می‌کند که پس از یک عمر کار سخت مورد بی‌توجهی و بدرفتاری اربابان سابق خود قرار می‌گیرند. در نهایت تصمیم می‌گیرند فرار کنند و نوازندگانی در شهر برمن شوند. این داستان نشان می‌دهد که شهر برمن در موسیقی آلمان نقش مهمی داشته است. از معروفترین گروه‌های یا خوانندگان این شهر می‌توان به گروه آکادمی موسیقی اولیه برمن، گروه کر کلاسیک Alsfelder Vokalensemble، Christina Kubisch و Erich Witte اشاره کرد.
نظرات هنرجویان
