ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
موسیقی در شهر دوسلدورف
دوسلدورف شهر موسیقی، رقصهای عجیب و غریب و بزرگان موسیقی پانک در دنیاست. اگر شاخصی از سرانه موسیقیدانان بینالمللی وجود داشت، دوسلدورف احتمالاً اولین شهر آلمان میشد: گروههای کرافت ورک، نئو، لو دوسلدورف و کریدلر سنت از مهمترین گروههای موسیقی با شهرت جهانی هستند که از این شهر به وجود آمدهاند. پیشینهی موسیقی الکترونیکی این شهر را میتوان در حدود نیم قرن دانست. همچنین موسیقی پانک به شکل قابل توجهی در دوسلدورف مورد توجه قرار میگیرد و از فعالان مشهور این سبک میتوان به Toten Hosen و Broilers اشاره کرد.