کلاس آموزش کلارینت
ویژگی‌های ساز کلارینت
ساز کلارینت از دسته سازهای چوبی و بادی است که در ساخت آن به طور معمول از چوب سیاه آفریقایی استفاده می‌شود اما امروز انواع مصنوعی آن نیز به بازار عرضه شده‌اند. این ساز از یک لوله‌ی بلند تشکیل شده است که محل خروج صدا در آن کمی شبه لبه‌های یک بوق طراحی شده است. شکل ویژه‌ی مجرای استوانه‌ای ساز باعث شده است که صدای آن ترکیبی از سازهای شالوماو، کلاریون و آلتیسیمو باشد. به طور کلی کلارینت از پنج بخش تشکیل شده است: دهانه‌ی منقاری و زبانه، میله‌ی تو خالی، قطعه‌ی برجسته‌ی لوله، کلیدهای بالایی و پایینی، قطعه‌ی بل. بخش‌های مختلف ساز کلارینت به طور کامل از هم جدا می‌شوند. تعداد سوراخ‌ها و کلیدهای این ساز بسیار بیشتر از سازهای مشابه مانند نی است. از این رو گستره‌ی تولید صدا در آن بسیار بیشتر می‌باشد. کلارینت براساس شکل تولید صدا به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شود که از مهمترین آنها می‌توان به قره نی (کلارینت کوچک)، کلارینت باس، باست هورن و ... اشاره کرد. بنی گودمَن، سابینا میر، شارون کام، گیورا فیدمَن، واسلیس سالیاس، سیدنی بکت، وودی آلن و وودی هرمَن تنها تعدادی از معروفترین کلارینیست‌های دنیا هستند.موسیقی در شهر دوسلدورف
دوسلدورف شهر موسیقی، رقص‌های عجیب و غریب و بزرگان موسیقی پانک در دنیاست. اگر شاخصی از سرانه موسیقی‌دانان بین‌المللی وجود داشت، دوسلدورف احتمالاً اولین شهر آلمان می‌شد: گروه‌های کرافت ورک، نئو، لو دوسلدورف و کریدلر سنت از مهمترین گروه‌های موسیقی با شهرت جهانی هستند که از این شهر به وجود آمده‌اند. پیشینه‌ی موسیقی الکترونیکی این شهر را می‌توان در حدود نیم قرن دانست. همچنین موسیقی پانک به شکل قابل توجهی در دوسلدورف مورد توجه قرار می‌گیرد و از فعالان مشهور این سبک می‌توان به Toten Hosen و Broilers اشاره کرد.
نظرات هنرجویان
