کلاس کاخن برلین آنلاین مجازی

 

ویژگی‌های ساختاری کاخن

کاخن یا ساز جعبه‌ای یک ساز کوبه‌ای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صده‌ی 1800 میلادی برمی‌گردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحه‌ی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد می‌شود. این ساز در واقع یک جعبه‌ی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبه‌های کناری و عقب و جلوی جعبه می‌توانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تخته‌ی بالایی که نوازنده رویش می‌نشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیواره‌های چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک می‌شود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده می‌شود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا می‌توان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.

موسیقی در شهر برلین

از قرن هجدهم، برلین یک مرکز موسیقی تأثیرگذار در آلمان و اروپا بوده است. ابتدا به عنوان یک شهر تجاری مهم در اتحادیه هانسی، سپس به عنوان پایتخت رای دهندگان براندنبورگ و پادشاهی پروس، سپس به عنوان یکی از بزرگترین شهرهای آلمان، فرهنگ موسیقی تأثیرگذاری را پرورش داد که تا به امروز پابرجا است. برلین را می‌توان به‌عنوان بستری برای رشد جنبش قدرتمند گروه کر که نقش مهمی در اجتماعی‌سازی گسترده موسیقی در آلمان در طول قرن نوزدهم ایفا کرد، در نظر گرفت. برلین دارای سه خانه اپرای اصلی است: دویچه اپر، اپرای دولتی برلین و کومیشه اپرا است. بسیاری از چهره‌های مهم موسیقی در برلین به دنیا آمده یا فعالیت داشته‌اند. آهنگسازانی مانند یوهان یواخیم کوانتز، کارل فیلیپ امانوئل باخ، برادران گراون، ویلهلم فریدمان باخ، کارل فردریش کریستین فاش، یوهان فردریش رایشارت، کارل فردریش زلتر و .... همگی به این شهر برمی‌گردند. علاوه بر این، برلین به عنوان مرکز تئوری و نقد موسیقی در قرن هجدهم با شخصیت‌های برجسته‌ای مانند فردریش ویلهلم مارپورگ، یوهان فیلیپ کرنبرگر، کوانتز و سی پی ای باخ که رساله‌هایشان در سراسر اروپا معروف است، شناخته می‌شود.