ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
آموزش موسیقی در اوشاوا
اوشاوا، به خاطر خانه قصری مک لافلین در پارک وود به یکی از معروفترین مقاصد موسیقی کانادا تبدیل شده است. در سال 1870 اولین گروه موسیقی در این شهر تشکیل و اوشاوا سیتیزنز باند نامگذاری شد. در اوایل قرن بیستم، سازمانهای موسیقی از سایر نقاط انتاریو و ولز از اوشاوا بازدید کردند و گروههای مطالعه موسیقی تشکیل شدند. خیلی زود معروفترین اساتید موسیقی برای تدریس به این شهر آمدند و صنعت آن را رفته رفته به جلو پیش بردند تا به سطح کنونی رسید. مایک اونیل، لوری یاتس، مت وروبک، کرون لندز، لنا و میسی، گروه کاف د دوک، گروه اسپاروز و ... تنها تعدادی از موسیقیدانهایی هستند که در این شهر به دنیا آمده و تحصیل کردند. همچنین سالن معروف موزیک هال این شهر نیز سالانه میزبان جشنوارهها و کنسرتهای موسیقی بسیار زیادی است.