ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
موسیقی در شهر هامبورگ
از جشنوارههای کلاسیک و الکترونیک گرفته تا تاریخ موسیقی و از کنسرتهای زنده تا فرهنگ موسیقی باشگاهی، چیزهای زیادی برای کشف در موسیقی هامبورگ وجود دارد. اولین خانه اپرای عمومی اروپا در سال 1678 در هامبورگ افتتاح شد و بزرگان موسیقی کلاسیک مانند برامس و تله مان در این شهر زندگی میکردهاند. سالن کنسرت Elbphilharmonie Hamburg، نقطهی عطف فرهنگی منحصر به فرد، فراتر از مرزهای شهری در هامبورگ ساخته شده است. هامبورگ دروازهی ورود به دنیای موسیقی است: در منطقهی سنت پائولی در دهه 1960 بود که بیتلز پایههای حرفهی جهانی خود را بنا نهاد. فستیوالهای موسیقی متعدد در هامبورگ و اطراف آن، مکانهای منحصربهفرد و مجموعهای از صداها تجربهای بینظیر از موسیقی را ایجاد میکنند. هامبورگ از موسیقی تنفس میکند و این را میتوان در کلوبهای متعدد شهر در اطراف ریپربان، در موزیکالها، سالنهای کنسرت و همچنین رویدادهای فضای باز این شهر احساس کرد.