ویژگیهای ساز قیچک
ساز قیچک ظاهری بسیار عجیب و متفاوت دارد و آن را میتواند ترکیبی از سازهای مختلف دانست. در واقع قیچک از نظر ظاهری بسیار شبیه به ویولن، ویولن سل و حتی کمانچه است!! این ساز یک ساز زهی است که با آرشه نواخته میشود. برای نواخن آن را شبیه کمانچه یا ویولن سل در دست میگیرند. اندازهی آن بسیار کوچکتر از ویولن سل است و در واقع شباهت آنها از نظر نحوهی نواختن و در دست گرفتن ساز است. با این حال یکی از انواع این ساز به نام قیچک بم، از نظر اندازه با ویولن سل قابل مقایسه است. قیچک از چهار بخش کلی تشکیل شده است: کاسهی طنینی، دسته، تارها و آرشه. کاسهی طنین ساز شباهت زیادی به ویلون دارد و گلابی شکل (گلابی معکوس یعنی بخش بالایی بزرگتر از بخش پایینی) است با این تفاوت که برعکس ویولن که پشتش صاف است، پشت کاسهی طنینی این ساز قوس دارد و شبیه ساز کمانچه حالت گود دارد. جنس کاسه از چوب گردو یا درخت توت است. دستهی تار تا نیمی روی کاسهی طنینی قرار دارد و نیمی دیگر در بالای آن است که کوکها رویش قرار دارند. تعداد تارها مانند ویولن چهار عدد و از جنس فلز است. آرشه نیز مانند آرشهی ویولن از موی اسب ساخته شده است. به طور کلی طول ساز در حدود 50 سانتیمتر است. استاد دین محمد زنگشاهی، علی محمد بلوچ، حسین فرهادپور، رحمت الله بدیعی، پروین صالح و اردشیر کامکار از معروفترین قیچک نوازان ایرانی هستند.
موسیقی در شهر برلین
از قرن هجدهم، برلین یک مرکز موسیقی تأثیرگذار در آلمان و اروپا بوده است. ابتدا به عنوان یک شهر تجاری مهم در اتحادیه هانسی، سپس به عنوان پایتخت رای دهندگان براندنبورگ و پادشاهی پروس، سپس به عنوان یکی از بزرگترین شهرهای آلمان، فرهنگ موسیقی تأثیرگذاری را پرورش داد که تا به امروز پابرجا است. برلین را میتوان بهعنوان بستری برای رشد جنبش قدرتمند گروه کر که نقش مهمی در اجتماعیسازی گسترده موسیقی در آلمان در طول قرن نوزدهم ایفا کرد، در نظر گرفت. برلین دارای سه خانه اپرای اصلی است: دویچه اپر، اپرای دولتی برلین و کومیشه اپرا است. بسیاری از چهرههای مهم موسیقی در برلین به دنیا آمده یا فعالیت داشتهاند. آهنگسازانی مانند یوهان یواخیم کوانتز، کارل فیلیپ امانوئل باخ، برادران گراون، ویلهلم فریدمان باخ، کارل فردریش کریستین فاش، یوهان فردریش رایشارت، کارل فردریش زلتر و .... همگی به این شهر برمیگردند. علاوه بر این، برلین به عنوان مرکز تئوری و نقد موسیقی در قرن هجدهم با شخصیتهای برجستهای مانند فردریش ویلهلم مارپورگ، یوهان فیلیپ کرنبرگر، کوانتز و سی پی ای باخ که رسالههایشان در سراسر اروپا معروف است، شناخته میشود.