ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
موسیقی در تورنتو
تورنتو یکی از بزرگترین شهرهای موسیقی در جهان است. با چندین جشنوارهی موسیقی تحسین شده و رو به رشد مانند WayHome و OVO، جشنواره بین المللی جاز سواحلی، هفتهی موسیقی کانادا، جشنواره موسیقی CBC، جشنواره موسیقی رویاهای دیجیتال، هوی تی.او و ... این شهر به عنوان پایگاه قوی موسیقی در شمال ایالات متحده شناخته شده است. همچنین هنرمندان مشهور بین المللی مانند نیل یانگ، دریک، دِ ویکند، فیست، بروکن سوشال سنس، کریستال کستلس، بیلی تلنت، باشگاه پلیس توکیو و ... نیز از دل تورنتو بیرون آمدهاند. میخانهی نعل اسبی، میخانهی داکوتا، خانه اپرا، تالار موسیقی Junction City، میسی هال، کاخ لی، اتاق هیو، بار جاز و بلوز هتل رکس از مهمترین امکان موسیقیایی در این شهر هستند.