ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در کبک
به عنوان یک جامعهی جهانی و چند فرهنگیِ مدرن، امروزه همهی انواع موسیقی را میتوان در کبک پیدا کرد؛ از موسیقی محلی گرفته تا هیپهاپ. موسیقی همیشه نقش مهمی در فرهنگ مردم این شهر داشته است. از خانم لابولداک در دههی 1920 تا 1930 گرفته تا هنرمندان معاصر، موسیقی در کبک که گروهی از بهترین ترانهسرا، خوانندگان پاپ، خوانندگان و گروههای موسیقی را به جهان معرفی کرده است. محبوبترین هنرمندان موسیقی کبک در قرن گذشته شامل فلیکس لکلرک (دهه 1950)، ژیل ویگنه (دهه 1960 تا کنون)، کیت و آنا مک گاریگل (دهه 1970 تا کنون) و سلین دیون (دهه 1980 تا کنون) هستند. از معروفترین سالنهای موسیقی در کبک میتوان به لاسالا روسا، متلوس، بارِ لو ریتز پی.دی.بی، سالن تئاتر ریالتو و ... اشاره کرد که سالانه پذیرای برگزاری کنسرتهای بسیار زیادی هستند. همچنین جشنوارههای موسیقی بسیار معروفی نیز در این شهر برگزار میشود که از مهمترین آنها میتوان به اوشاگا، ایگلوفست، فستیوال کبک (FEQ)، فرانکوفولی ، متوکس و ... اشاره کرد.