ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمهای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسهی طنینی تشکیل شده است. کاسهی طنینی گلابی شکل است. بدنهی ساز به صورت ترکیبی از چوبهای درخت شاهتوت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتیمتر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمیکنند و با ناخن نواخته میشود. ساز دوتار در بخشهایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمننشین استان گلستان و بخش علیآباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده میشود. از معروفترین دوتار نوازان ایرانی میتوان به سید جلالالدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیلزاده، عاشورگلدی برزین، علیاصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلامعلی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در نیوکاسل
نیوکاسل دارای فرهنگ موسیقی فعال جوانان و همچنین کنسرواتواریوم موسیقی است که بخشی از دانشگاه نیوکاسل است. این شهر به حمایت از گروههای محلی ادامه میدهد و صحنهی موسیقی زیرزمینی بزرگی دارد. اعضای Silverchair، گروه بسیار موفق استرالیایی، مانند گروه استرالیایی The Screaming Jets، اهل نیوکاسل هستند. این شهر یک صحنه پربار برای سبکهای موسیقی پانک راک و هاردکور است که باعث ایجاد کنشهای محلی و ملی موفقی شده است. نیوکاسل همچنین خانهی گروه Velvet Underground هم بود که گیتاریست آینده AC/DC مالکوم یانگ را در آن حضور داشت. از معروفترین موسیقیدانهای نیوکاسل میتوان به سیلورچر، نیکی پاروت، دنیل جونز، مال گرب، چارلی رابینز و ... اشاره کرد. جشنوارهای معروف این شهر هم عبارتند از فالز فستیوال، بیاند د ولی، اسپلندور این گرس و .... بعضی از سالنهای موسیقی معروف استرالیا از جمله کلونی، تالار شهر نیوکاسل، آکادمی O2، اتحادیه دانشجویی دانشگاه نیوکاسل، یوتیلیتا آرنا و ... نیز در نیوکاسل قرار دارند.