ساختار ساز دوتار
همانطور که در بالا گفته شد ساز دوتار از سازهای زهی زخمه‌ای است و از سه بخش اصلی دسته، تارها و کاسه‌ی طنینی تشکیل شده است. کاسه‌ی طنینی گلابی شکل است. بدنه‌ی ساز به صورت ترکیبی از چوب‌های درخت شاه‌توت، زردآلو یا گردو تشکیل شده است. تارها از جنس ابریشم و دو عدد هستند. طول دسته در حدود 60 سانتی‌متر است. برای نواختن دوتار از مضراب استفاده نمی‌کنند و با ناخن نواخته می‌شود. ساز دوتار در بخش‌هایی از کشور از جمله شهرهای شمالی خراسان مانند قوچان، بجنورد، شیروان، اسفراین، فاروج، درگز، آشخانه، شهرهای جنوب و شرق خراسان مانند تربت جام، تایباد، تربت حیدریه، نیشابور، فردوس، بیرجند، بجستان، بردسکن، قائنات، کاشمر، باخرز، خواف، سرخس، گناباد و سبزوار و شهرهای ترکمن‌نشین استان گلستان و بخش علی‌آباد کتول و شهرهایی از استان مازندران طرفداران بیشتری دارد و در موسیقی مقامی این نواحی استفاده می‌شود. از معروف‌ترین دوتار نوازان ایرانی می‌توان به سید جلال‌الدین آشتیانی، احمدقلی احمدی، اسماعیل ستارزاده، محمد اسماعیل‌زاده، عاشورگلدی برزین، علی‌اصغر بیانی، ذوالفقار بیتانه، غلام‌علی پورعطایی، تهمورس پورناظری و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در انگلیس
بریتانیا یکی از تولیدکنندگان و منابع اصلی موسیقی در سراسر دنیا بوده است. ریشه‌های موسیقی این کشور در موسیقی کلیسا و سنتی محلی این منطقه قرار دارد. بریتانیا از چهار کشور انگلیس، اسکاتلند، ایرلند شمالی و ولز تشکیل شده است که هر کدام سبک مخصوص به خود را در موسیقی دارند. موسیقی‌دان‌ها، نوازندگان و خوانندگان انگلیسی تاثیر بسیار زیادی بر موسیقی جهانی داشته‌اند و ستارگان بسیار زیادی در بینشان دیده می‌شوند که باعث شده موسیقی انگلیس به یکی از بزرگترین صنایع موسیقی در دنیا تبدیل شود. در ادامه بیشتر در مورد موسیقی این کشور توضیح می‌دهیم.
تاریخ موسیقی انگلیس
آثار موسیقی در انگلستان، حتی در قدیمی‌ترین بخش‌های تاریخی ثبت شده از این منطقه وجود دارد. آهنگسازان انگلیسی سهم مهمی در بسیاری از جنبش‌های اصلی موسیقی اولیه در اروپا و جهان داشتند. بعضی از پایه‌های موسیقی کلاسیک ملی و بین المللی در این کشور پی‌ریزی شده است. نوازندگان جزایر انگلیس بعضی از اشکال مهم و معروف موسیقی در دنیا را توسعه دادند، که از جمله‌ی آنها می‌توان به آواز سلتیک، آنگولای محفوظ، روتا، آنتی‌فون‌های چندصدایی و سرودهای قرون وسطایی اشاره کرد. انگلستان تاریخ طولانی و متنوعی از موسیقی فولکلور دارد که دست کم به دوره‌ی قرون وسطی برمی‌گردد و شامل بسیاری از اشکال موسیقی، آواز و رقص است. موسیقی عامه پسند انگلیس در قرن شانزدهم و هفدهم با ورود تصنیف‌ها آغاز شده است. تغییرات تکنولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی منجر به ایجاد شکل‌های جدیدی از موسیقی در قرن بیستم از جمله گروه نوازندگان سازهای بادی، که شکلی رایج و عمومی از موسیقی کلاسیک را تولید کردند شد. بعد از آن تالارهای موسیقی مختلفی به وجود آمدند که از جمله‌ی آنها می‌توان به ومبلی، همرسمیت آپولو، آستوریا لندن و ... اشاره کرد که سهم زیادی در پیشرفت موسیقی این کشور داشتند. در دهه 1930، نفوذ جاز آمریکایی منجر به ایجاد گروه‌های رقص بریتانیایی شد. اشکال موسیقی عامه پسند، از جمله موسیقی محلی، جاز، رپ/هیپ هاپ، موسیقی پاپ و راک، به ویژه از قرن بیستم در بریتانیا شکوفا شدند. مهمترین کمک بریتانیا به موسیقی عامه پسند در طول قرن بیستم در جهت گسترش موسیقی راک بوده است. ظهور سبک پانک نیز در طول دهه 1970 رخ داد. سایر زیرژانرهای راک که توسط بریتانیایی‌ها ابداع شده یا به طور اساسی تغییر کرده‌اند عبارتند از بلوز راک، اسکا، راک فولک بریتانیا، فولک پانک. بعد از آن نوبت به تغییر و تحول موسیقی پاپ در این کشور رسید که توانست اثر متحول‌کننده‌ای بر موسیقی دنیا بگذارد.
سبک‌ها و سازهای مختلف در انگلستان
از معروف‌ترین سبک‌های موسیقی در انگلیس می‌توان به انواع موسیقی عامه پسند، از جمله موسیقی محلی، جاز، رپ/هیپ هاپ، موسیقی پاپ و راک اشاره کرد. طیف سازهای محبوب جهانی که در این کشور اختراع شده‌اند بسیار متنوع و گستره است و نی انبان، گیتار انگلیسی، پیانوی الگار، کروث، ملودئون، آکاردئون، تابور و ... تنها بخشی از این سازها هستند. انگلستان خوانندگان، نوازندگان و موسیقی‌دان‌های زیادی به دنیا معرفی کرده که بعضی از مهمترین آنها عبارتند از: التون جان، دیوید بوئی، گروه بیتلز، اریک کلپتون، امی واینهوس، ون ماریسون، الویس کاستلو، گروه کوئین، جان لنون، فردی مرکوری، اسلش، ریتا اورا، گروه پینک فلوید، اد شیرون، آدل و ...
