ویژگیهای ساز دیوان
ساز دیوان یک ساز مضرابی و از خانوادهی ساز تنبور است. از نظر ظاهری این ساز شباهت زیادی به تنبور دارد با این تفاوت که اندازهی آن بزرگتر است. ساز دیوان مانند سایر سازهای این گروه از سه بخش اصلی دسته، کاسهی طنینی و تارها تشکیل شده است. ساز دیوان را در اندازههای مختلفی میسازند. اندازهی کوچک آن را ساز جُرا، اندازهی متوسط آن را ساز باغلاما و اندازهی بزرگ آن را ساز اصل دیوان مینامند. این ساز دارای 24 پرده است که قابلیت جا به جایی دارند. تعداد تارها نیز نه تایی یا هفت تایی ست. ترتیب قرارگیری تارها در ساز نُه سیمی به صورت سه تایی و در ساز هفت سیمی به صورت 3 -2 -2 است. کاسهی طنینی ساز دیوان قطر نسبتاً زیاد و در حدود 35 میلی متر دارد. همچنین این ساز را با مضراب پلاستیکی مینوازند و در هنگام نواختن انگشت میانی باید روی کاسهی طنینی ساز قرار بگیرد. از مهمترین دیوان نوازان میتوان به شوان پرور، اردال ارزنجان، اورهان گنجهبای و دیار درسیم اشاره کرد. این ساز به طور ویژه در بین کردها محبوب است و در کردستان ترکیه، کردستان عراق، کردستان ایران و کردستان سوریه نوزاندگان زیاد و معروفی دارد.
آموزش موسیقی در کبک
به عنوان یک جامعهی جهانی و چند فرهنگیِ مدرن، امروزه همهی انواع موسیقی را میتوان در کبک پیدا کرد؛ از موسیقی محلی گرفته تا هیپهاپ. موسیقی همیشه نقش مهمی در فرهنگ مردم این شهر داشته است. از خانم لابولداک در دههی 1920 تا 1930 گرفته تا هنرمندان معاصر، موسیقی در کبک که گروهی از بهترین ترانهسرا، خوانندگان پاپ، خوانندگان و گروههای موسیقی را به جهان معرفی کرده است. محبوبترین هنرمندان موسیقی کبک در قرن گذشته شامل فلیکس لکلرک (دهه 1950)، ژیل ویگنه (دهه 1960 تا کنون)، کیت و آنا مک گاریگل (دهه 1970 تا کنون) و سلین دیون (دهه 1980 تا کنون) هستند. از معروفترین سالنهای موسیقی در کبک میتوان به لاسالا روسا، متلوس، بارِ لو ریتز پی.دی.بی، سالن تئاتر ریالتو و ... اشاره کرد که سالانه پذیرای برگزاری کنسرتهای بسیار زیادی هستند. همچنین جشنوارههای موسیقی بسیار معروفی نیز در این شهر برگزار میشود که از مهمترین آنها میتوان به اوشاگا، ایگلوفست، فستیوال کبک (FEQ)، فرانکوفولی ، متوکس و ... اشاره کرد.