ویژگیهای ساز دیوان
ساز دیوان یک ساز مضرابی و از خانوادهی ساز تنبور است. از نظر ظاهری این ساز شباهت زیادی به تنبور دارد با این تفاوت که اندازهی آن بزرگتر است. ساز دیوان مانند سایر سازهای این گروه از سه بخش اصلی دسته، کاسهی طنینی و تارها تشکیل شده است. ساز دیوان را در اندازههای مختلفی میسازند. اندازهی کوچک آن را ساز جُرا، اندازهی متوسط آن را ساز باغلاما و اندازهی بزرگ آن را ساز اصل دیوان مینامند. این ساز دارای 24 پرده است که قابلیت جا به جایی دارند. تعداد تارها نیز نه تایی یا هفت تایی ست. ترتیب قرارگیری تارها در ساز نُه سیمی به صورت سه تایی و در ساز هفت سیمی به صورت 3 -2 -2 است. کاسهی طنینی ساز دیوان قطر نسبتاً زیاد و در حدود 35 میلی متر دارد. همچنین این ساز را با مضراب پلاستیکی مینوازند و در هنگام نواختن انگشت میانی باید روی کاسهی طنینی ساز قرار بگیرد. از مهمترین دیوان نوازان میتوان به شوان پرور، اردال ارزنجان، اورهان گنجهبای و دیار درسیم اشاره کرد. این ساز به طور ویژه در بین کردها محبوب است و در کردستان ترکیه، کردستان عراق، کردستان ایران و کردستان سوریه نوزاندگان زیاد و معروفی دارد.
موسیقی در اتاوا
اتاوا گوهر نایابی در تاریخ موسیقی کانادا و صحنهی موسیقی بسیار غنی و سالمی است که ارزش توجه دارد. مانند مونترال، اتاوا دارای طیف وسیعی از فعالیتهای موسیقی مختلف است که از فرهنگهای مختلف سرچشمه میگیرد. این شهر جایگاه شایستهای در میان بزرگترین صحنههای موسیقی کانادا دارد. معروفترین موسیقیدانها و خوانندگان این شهر عبارتند از: جرمی گارا، پائول آنکا، ریچارد رید پری، آلانیس موریست، درو نلسون، لوئیس رنی، بروس کاکبرن و ... جشنوارهای موسیقی زیادی نیز در اتاوا برگزار میشد که سالانه افراد زیادی را به آن میکشاند و از مهمترین آنها میتوان به این موارد اشاره کرد: جشنواره فرانسه-آنتارین، گلوفیر، تی دی اتاوا جاز فستیوال، جشنواره قایق اژدها تیم هورتونز اتاوا، جشنواره موسیقی Bud Light Escapade. شهری با سابقهی تاریخی قوی در موسیقی مانند اتاوا، باید سالنهای موسیقی زیادی نیز داشته باشد که بعضی از مهمترین آنها عبارتند از: سالن مرکوری، تالار موسیقی بریمور، رستوران میخانه ایرین، نیو بایو خانه تارگ، خانهی Greenfields Gastro و...