ویژگیهای ساز دیوان
ساز دیوان یک ساز مضرابی و از خانوادهی ساز تنبور است. از نظر ظاهری این ساز شباهت زیادی به تنبور دارد با این تفاوت که اندازهی آن بزرگتر است. ساز دیوان مانند سایر سازهای این گروه از سه بخش اصلی دسته، کاسهی طنینی و تارها تشکیل شده است. ساز دیوان را در اندازههای مختلفی میسازند. اندازهی کوچک آن را ساز جُرا، اندازهی متوسط آن را ساز باغلاما و اندازهی بزرگ آن را ساز اصل دیوان مینامند. این ساز دارای 24 پرده است که قابلیت جا به جایی دارند. تعداد تارها نیز نه تایی یا هفت تایی ست. ترتیب قرارگیری تارها در ساز نُه سیمی به صورت سه تایی و در ساز هفت سیمی به صورت 3 -2 -2 است. کاسهی طنینی ساز دیوان قطر نسبتاً زیاد و در حدود 35 میلی متر دارد. همچنین این ساز را با مضراب پلاستیکی مینوازند و در هنگام نواختن انگشت میانی باید روی کاسهی طنینی ساز قرار بگیرد. از مهمترین دیوان نوازان میتوان به شوان پرور، اردال ارزنجان، اورهان گنجهبای و دیار درسیم اشاره کرد. این ساز به طور ویژه در بین کردها محبوب است و در کردستان ترکیه، کردستان عراق، کردستان ایران و کردستان سوریه نوزاندگان زیاد و معروفی دارد.
آموزش موسیقی در نیوکاسل
نیوکاسل دارای فرهنگ موسیقی فعال جوانان و همچنین کنسرواتواریوم موسیقی است که بخشی از دانشگاه نیوکاسل است. این شهر به حمایت از گروههای محلی ادامه میدهد و صحنهی موسیقی زیرزمینی بزرگی دارد. اعضای Silverchair، گروه بسیار موفق استرالیایی، مانند گروه استرالیایی The Screaming Jets، اهل نیوکاسل هستند. این شهر یک صحنه پربار برای سبکهای موسیقی پانک راک و هاردکور است که باعث ایجاد کنشهای محلی و ملی موفقی شده است. نیوکاسل همچنین خانهی گروه Velvet Underground هم بود که گیتاریست آینده AC/DC مالکوم یانگ را در آن حضور داشت. از معروفترین موسیقیدانهای نیوکاسل میتوان به سیلورچر، نیکی پاروت، دنیل جونز، مال گرب، چارلی رابینز و ... اشاره کرد. جشنوارهای معروف این شهر هم عبارتند از فالز فستیوال، بیاند د ولی، اسپلندور این گرس و .... بعضی از سالنهای موسیقی معروف استرالیا از جمله کلونی، تالار شهر نیوکاسل، آکادمی O2، اتحادیه دانشجویی دانشگاه نیوکاسل، یوتیلیتا آرنا و ... نیز در نیوکاسل قرار دارند.