ویژگیهای ساز دیوان
ساز دیوان یک ساز مضرابی و از خانوادهی ساز تنبور است. از نظر ظاهری این ساز شباهت زیادی به تنبور دارد با این تفاوت که اندازهی آن بزرگتر است. ساز دیوان مانند سایر سازهای این گروه از سه بخش اصلی دسته، کاسهی طنینی و تارها تشکیل شده است. ساز دیوان را در اندازههای مختلفی میسازند. اندازهی کوچک آن را ساز جُرا، اندازهی متوسط آن را ساز باغلاما و اندازهی بزرگ آن را ساز اصل دیوان مینامند. این ساز دارای 24 پرده است که قابلیت جا به جایی دارند. تعداد تارها نیز نه تایی یا هفت تایی ست. ترتیب قرارگیری تارها در ساز نُه سیمی به صورت سه تایی و در ساز هفت سیمی به صورت 3 -2 -2 است. کاسهی طنینی ساز دیوان قطر نسبتاً زیاد و در حدود 35 میلی متر دارد. همچنین این ساز را با مضراب پلاستیکی مینوازند و در هنگام نواختن انگشت میانی باید روی کاسهی طنینی ساز قرار بگیرد. از مهمترین دیوان نوازان میتوان به شوان پرور، اردال ارزنجان، اورهان گنجهبای و دیار درسیم اشاره کرد. این ساز به طور ویژه در بین کردها محبوب است و در کردستان ترکیه، کردستان عراق، کردستان ایران و کردستان سوریه نوزاندگان زیاد و معروفی دارد.
آموزش موسیقی در ادمونتون
در روزهای اولیه، موسیقی در کلیساها و سالنهای اجتماع شهر ادمونتون اجرا میشد. ادمونتون سابقه اجرای اپرا و موسیقی کلاسیک را دارد. هر دو توسط باشگاهها و انجمنهای مختلف حمایت شدهاند. اولین ایستگاه رادیویی مهم ادمونتون، CKUA، پخش موسیقی را در سال 1927 آغاز کرد. این شهر مرکز آموزش موسیقی است. دانشگاه آلبرتا دپارتمان موسیقی خود را در سال 1945 آغاز و دانشگاه مک ایوان یک برنامه تئاتر جاز و موسیقی را در سال 1980 افتتاح کرد. همچنین این شهر از نظر برگزاری ارکست سمفونیکها نیز بسیار معروف است. ادمنتون دارای صحنه موسیقی محبوب پر جنب و جوش، در ژانرهای هیپ هاپ، رگی، R&B، راک، پاپ، متال، پانک، کانتری و الکترونیک است. موزیسینهای محلی معروف گذشته و حال این شهر عبارتند از رابرت گولت، تامی بنکس، النور کالینز، استو دیویس، تیم فیهان، سلاح کادنس، کریشا ترنر، اسمالز و ... جشنوارههایی از جمله ادمونتون فولک فستیوال و ادمونتون بلوز فستیوال نیز سالانه در آن برگزار میشوند.