باغلاما و دیوان سازهایی هستند که در فرهنگهای مختلف، بهویژه در ترکیه و مناطقی از ایران و عراق (کردستان) استفاده میشوند. با این حال، تفاوتهای مهمی بین این دو ساز وجود دارد:
- اندازه: دیوان به طور کلی از باغلاما بزرگتر است.
- کاسه: کاسه دیوان عمیقتر از باغلاما است.
- تعداد پردهها: دیوان تعداد پردههای بیشتری از باغلاما دارد.
- کوک: کوک دیوان پایینتر از باغلاماست.
- صدا: صدای دیوان رساتر و بمتر از باغلاماست.
ویژگیهای ساز باغلاما
- نواخته شدن در مناطق مختلف جهان مانند اروپا، آسیا، دریای سیاه، قفقاز و کشورهایی مانند سوریه، عراق، ایران و بوسنی و هرزگوین
- پشتی گرد عمیق و گردن بسیار بلند
- قابلیت نواختن با مضراب یا با انگشتگذاری به نام شلپه
- متداولترین ساز زهی در ترکیه با هفت سیم که به دو، دو و سه تا تقسیم میشوند
- قابلیت کوک به روشهای مختلف و نامگذاریهای متفاوت با توجه به منطقه و اندازه: باغلاما، دیوان سازی، بوزوک، چوغور، کوپوز ایریزوا، کورا و تامبورا
- کورا کوچکترین عضو خانواده باغلاما و تامبورا عضو بزرگتر با کوک یک اکتاو پایینتر است.
- سه قسمت اصلی: کاسه (تکنه) از چوب توت یا ارس، راش، صنوبر یا گردو، صفحه صدا (گؤگس) از صنوبر و دسته (شیره) از راش یا ارس
نکات مهمموسیقی در واترلو
واترلو هم توانسته جایگاه خود را در موسیقی کانادا پیدا کند. سالن ماکسول، تالار کریستال، مورین فارستر و انجمن موسیقی مجلسی کیچنر واترلو از مهمترین امکان موسیقیایی در این شهر هستند. بعلاوه موزیسینهای متولد شده در واترلو یا نزدیک آن عبارتند از: جوزف دبلیو بومان، کارلو بومر، بورلی دایموند، پل فری، داگلاس هاس، آرت هالمن، هربرت آرتور جفری، دانیل لیختی، ماری الیزابت. مورگن، AS وگت، رابرت ویتمر و جورج زیگلر. جشنوارهای به نام واترلو موزیک فستیوال نیز به صورت سالانه در این شهر برگزار میشود که طرفداران زیادی دارد.