ویژگیهای ساختاری ساز ویولا
ساز ویولا سازی بسیار شبیه به ویولن اما با اندازهای متفاوت است. اندازهی این ساز از ویولن کمی بزگتر است و 5 سانتیمتر بلندتر است به خاطر اینکه اختلاف اندازه بسیار کم است گاهی سخت میتوان آن را از ویولن تمیز داد. همچنین دامنهی صدایی آن نیز از ویولن بمتر است و شیوهی نواختنش مشابه با ویولن است. از نظر دامنهی صدایی این ساز صدایی بین ویولن و ویولنسل دارد. بدنهی ساز از چهار بخش دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. تعداد تارهای مشابه ویولن و چهار عدد است و از انجایی که اندازهی بزرگتری از ویولن دارد، تارهای آن نیز ضخیمتر است. کاسهی طنینی گلابی شکل است و معمولاً از چوب سختی مانند آبنوس یا گل سرخ ساخته میشود. آرشه نیز از جنس تار موی اسب است. از مهمترین ویولا نوازان دنیا میتوان به کارل استامیتز، لیونل ترتیس، ویلیام پرایمروز، نوبوکو ایمای، یوری بشمت، لارنس پاور و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در تروا ریویر
اگرچه زندگی موسیقیایی در آغاز قرن نوزدهم در شهر تروا ریویر چندان پر جنب و جوش نبوده است و به عبور تصادفی هنرمندان از این شهر ختم میشد، اما امروزه شرایط کاملاً تغییر کرده است. مانند بسیاری از شهرهای دیگر کانادا، اولین گروههای موسیقی که در این شهر مشغول به فعالیت شدند، گروههای موسیقی کلیسایی بودند که بعدها به سایر سبکهای کلاسیک، پاپ، رپ، هیپ هاپ و ... گسترش پیدا کرد. موسیقیدانهایی مانند موریس دسلز، پائولین جولین و ژاکویی هتو از این شهر به دنیا معرفی شدهاند. همچنین یک سالن موسیقی بسیار بزرگ و معروف با نام آمفی تئاتر کوگکو نیز در آن تاسیس شده است که سالانه پذیرای جشنها و کنسرتهای زیادی است. FestiVoix یک جشنواره موسیقی بزرگ در منطقه موریس است که در اوایل تابستان در این شهر برگزار میشود.