ویژگیهای ساختاری ساز ویولا
ساز ویولا سازی بسیار شبیه به ویولن اما با اندازهای متفاوت است. اندازهی این ساز از ویولن کمی بزگتر است و 5 سانتیمتر بلندتر است به خاطر اینکه اختلاف اندازه بسیار کم است گاهی سخت میتوان آن را از ویولن تمیز داد. همچنین دامنهی صدایی آن نیز از ویولن بمتر است و شیوهی نواختنش مشابه با ویولن است. از نظر دامنهی صدایی این ساز صدایی بین ویولن و ویولنسل دارد. بدنهی ساز از چهار بخش دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. تعداد تارهای مشابه ویولن و چهار عدد است و از انجایی که اندازهی بزرگتری از ویولن دارد، تارهای آن نیز ضخیمتر است. کاسهی طنینی گلابی شکل است و معمولاً از چوب سختی مانند آبنوس یا گل سرخ ساخته میشود. آرشه نیز از جنس تار موی اسب است. از مهمترین ویولا نوازان دنیا میتوان به کارل استامیتز، لیونل ترتیس، ویلیام پرایمروز، نوبوکو ایمای، یوری بشمت، لارنس پاور و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر هامبورگ
از جشنوارههای کلاسیک و الکترونیک گرفته تا تاریخ موسیقی و از کنسرتهای زنده تا فرهنگ موسیقی باشگاهی، چیزهای زیادی برای کشف در موسیقی هامبورگ وجود دارد. اولین خانه اپرای عمومی اروپا در سال 1678 در هامبورگ افتتاح شد و بزرگان موسیقی کلاسیک مانند برامس و تله مان در این شهر زندگی میکردهاند. سالن کنسرت Elbphilharmonie Hamburg، نقطهی عطف فرهنگی منحصر به فرد، فراتر از مرزهای شهری در هامبورگ ساخته شده است. هامبورگ دروازهی ورود به دنیای موسیقی است: در منطقهی سنت پائولی در دهه 1960 بود که بیتلز پایههای حرفهی جهانی خود را بنا نهاد. فستیوالهای موسیقی متعدد در هامبورگ و اطراف آن، مکانهای منحصربهفرد و مجموعهای از صداها تجربهای بینظیر از موسیقی را ایجاد میکنند. هامبورگ از موسیقی تنفس میکند و این را میتوان در کلوبهای متعدد شهر در اطراف ریپربان، در موزیکالها، سالنهای کنسرت و همچنین رویدادهای فضای باز این شهر احساس کرد.