ویژگیهای ساختاری ساز ویولا
ساز ویولا سازی بسیار شبیه به ویولن اما با اندازهای متفاوت است. اندازهی این ساز از ویولن کمی بزگتر است و 5 سانتیمتر بلندتر است به خاطر اینکه اختلاف اندازه بسیار کم است گاهی سخت میتوان آن را از ویولن تمیز داد. همچنین دامنهی صدایی آن نیز از ویولن بمتر است و شیوهی نواختنش مشابه با ویولن است. از نظر دامنهی صدایی این ساز صدایی بین ویولن و ویولنسل دارد. بدنهی ساز از چهار بخش دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. تعداد تارهای مشابه ویولن و چهار عدد است و از انجایی که اندازهی بزرگتری از ویولن دارد، تارهای آن نیز ضخیمتر است. کاسهی طنینی گلابی شکل است و معمولاً از چوب سختی مانند آبنوس یا گل سرخ ساخته میشود. آرشه نیز از جنس تار موی اسب است. از مهمترین ویولا نوازان دنیا میتوان به کارل استامیتز، لیونل ترتیس، ویلیام پرایمروز، نوبوکو ایمای، یوری بشمت، لارنس پاور و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در شیکاگو
شیکاگو، ایلینویز مرکز اصلی موسیقی در غرب میانهی ایالات متحده است که در آن اشکال متمایز سبک بلوز (که مسئول خلق سبک راک اند رول است)، و موسیقی هاوس، ژانری از موسیقی رقص الکترونیک، توسعه یافته است. «مهاجرت بزرگ» کارگران سیاهپوست فقیر از جنوب به شهرهای صنعتی، موسیقی سنتی جاز و بلوز را به این شهر آورد که نتیجه آن بلوز شیکاگو و جاز دیکسیلند به سبک شیکاگو بود. هنرمندان برجسته بلوز شامل هولین والف، جونیور ولز، مادی واترز، سانی بوی ویلیماز و ... بودند. از بزرگان موسیقی جاز میتوان به نت کینگ کول، جین آمونز، بنی گودمن و باد فریمن اشاره کرد. شیکاگو همچنین به خاطر موسیقی سول خود شناخته شده است. در اوایل دهه 1930، موسیقی مذهبی در شیکاگو به دلیل مشارکت ای توماس آ. دورسی در کلیسای باپتیست زائر محبوبیت پیدا کرد. در دهههای 1980 و 1990، هوی راک، پانک و هیپ هاپ نیز در شیکاگو محبوب شدند. ارکسترهای شیکاگو عبارتند از: ارکستر سمفونیک شیکاگو، اپرای لیریک شیکاگو و شیکاگو سینفونیتا. جشنوارههای لولاپالوزا، اسموک اوت، پیچفورک، جشنواره موسیقی ساحل شمالی، جشنواره شورش، جشنواره موسیقی خانه شیکاگو، جشنواره موسیقی مذهبی شیکاگو، جشنواره بلوز شیکاگو و ... از مهمترین جشنوارههای موسیقی در این شهر هستند.