ساختار ساز ساکسیفون
ساکسیفون یک ساز بادی فلزی و دکمه دار است که اختراع آن به دهه 1800 میلادی و کشور بلژیک برمیگردد. این ساز در خانوادهی کلارینت قرار میگیرد و خود به چهار مدل آلتو، تنور، سوپرانو و باریتون تقسیم میشود که در اندازه، شکل ظاهری و نوع صدا تفاوتهایی با هم دارند. در شکل کلی ساکسیفون از بخشهایی شامل شیپور است که توسط قوسی به بدنهی اصلی متصل شده است. در طول بدنهی اصلی کلیدها و محافظ کلیدها قرار گرفتهاند. کار این کلیدها این است که در اثر فشرده شدن، سوراخهای روی ساکسیفون را میبنند و در نتیجه نتها ایجاد میشوند. با حرکت به سمت بالا به سمت گردن میروید که دهانه یا قسمت دهانی ساز در انتهای آن قرار گرفته است.( بخش قوس در ساکسیفون سوپرانو وجود ندارد). این ساز از جنس فلز و معمولاً برنج ساخته میشود همچنین آن را جزو سازهای ارکستر سمفونیک حساب نمیکنند. از معروفترین نوازندگان ساکسیفون میتوان به سیدنی بچت، بن وبستر، چارلی پارکر، استن گتز، مایکل برکر و اورنت کلمن اشاره کرد.
آموزش موسیقی در منچستر
صحنهی موسیقی منچستر در دههی 1960 گروههای موفقی از جمله هالیز، بیگیز و هرمانز هرمیتز را داشته است. پس از دوران پانک راک، منچستر گروههای محبوبی از جمله جوی دیویژن، نیو اودر، اسمیتز و سیمپلی رد را به دنیا معرفی کرده است. در سال 2018، منچستر به عنوان پایتخت راک و مستقل بریتانیا نام گرفت، که عمدتاً به دلیل تعداد بالای کنسرتهای میزبانی شده توسط سالنهای کوچک و متوسط این شهر است. تحقیقات نشان داد که آکادمی منچستر بیشترین رویدادهای راک و مستقل را در منچستر از زمان شروع رکوردش در سال 2015 میزبانی کرده است. بزرگترین سالن محبوب موسیقی منچستر، منچستر آرنا است که بیش از بیست هزار صندلی دارد. اُآسیس، گروه اسمیث، گروه استون روز، گروه اوری تینگ اوری تینگ، گروه هرمن هرمیث، گروه نیو اولدر و ایان برون از معروفترینن موسیقیدانهای منچستر هستند.