ساختار ساز ساکسیفون
ساکسیفون یک ساز بادی فلزی و دکمه دار است که اختراع آن به دهه 1800 میلادی و کشور بلژیک برمیگردد. این ساز در خانوادهی کلارینت قرار میگیرد و خود به چهار مدل آلتو، تنور، سوپرانو و باریتون تقسیم میشود که در اندازه، شکل ظاهری و نوع صدا تفاوتهایی با هم دارند. در شکل کلی ساکسیفون از بخشهایی شامل شیپور است که توسط قوسی به بدنهی اصلی متصل شده است. در طول بدنهی اصلی کلیدها و محافظ کلیدها قرار گرفتهاند. کار این کلیدها این است که در اثر فشرده شدن، سوراخهای روی ساکسیفون را میبنند و در نتیجه نتها ایجاد میشوند. با حرکت به سمت بالا به سمت گردن میروید که دهانه یا قسمت دهانی ساز در انتهای آن قرار گرفته است.( بخش قوس در ساکسیفون سوپرانو وجود ندارد). این ساز از جنس فلز و معمولاً برنج ساخته میشود همچنین آن را جزو سازهای ارکستر سمفونیک حساب نمیکنند. از معروفترین نوازندگان ساکسیفون میتوان به سیدنی بچت، بن وبستر، چارلی پارکر، استن گتز، مایکل برکر و اورنت کلمن اشاره کرد.
آموزش موسیقی در لاس وگاس
موسیقی در ایالت نوادا اغلب با Rat Pack و خوانندگان سالنی مانند وین نیوتن در لاس وگاس، رنو و کارسون سیتی همراه است. لاس وگاس به عنوان یکی از بزرگترین شهرهای نوادا، مهمان بسیاری از هنرمندان و گروههای برجسته از ژانرهای مختلف است. شهر شماره یک سرگرمی و خوشگذارنی در آمریکا، بالطبع عرصهی موسیقی بسیار وسیع و برجستهای نیز دارد. بی بی کینگ، رنه آنجلیس، فیلیس مک گوآیر و وینی پائول از مهمترین ستارههای موسیقی در این شهر هستند. کارناوال الکتریک دیزی لاس وگاس، جشنواره موسیقی رادیویی iHeart، جشنواره وقتی جوان بودیم لاس وگاس، جشنواره خروج، جشنواره بندر جامبوری لاس وگاس، جشنواره لاس Rageous، جشنوارهی روانی لاس وگاس و... تنها بعضی از صدها جشنوارهای هستند که در این شهر برگزار میشوند. سالن برتر موسیقی لاس وگاس، کولوسئوم در کاخ سزارز، از زمان افتتاح درهایش در سال 2003، خانهی برخی از بزرگترین سرگرمیهای جهان بوده است. این مکان با هزینهی 95 میلیون دلاری ساخته شد، و در اصل برای کنسرت «یک روز جدید» سلین دیون ساخته شد. اما بعد از آن میزبان بیش از 2000 رویداد بوده است.