ساختار ساز ساکسیفون
ساکسیفون یک ساز بادی فلزی و دکمه دار است که اختراع آن به دهه 1800 میلادی و کشور بلژیک برمیگردد. این ساز در خانوادهی کلارینت قرار میگیرد و خود به چهار مدل آلتو، تنور، سوپرانو و باریتون تقسیم میشود که در اندازه، شکل ظاهری و نوع صدا تفاوتهایی با هم دارند. در شکل کلی ساکسیفون از بخشهایی شامل شیپور است که توسط قوسی به بدنهی اصلی متصل شده است. در طول بدنهی اصلی کلیدها و محافظ کلیدها قرار گرفتهاند. کار این کلیدها این است که در اثر فشرده شدن، سوراخهای روی ساکسیفون را میبنند و در نتیجه نتها ایجاد میشوند. با حرکت به سمت بالا به سمت گردن میروید که دهانه یا قسمت دهانی ساز در انتهای آن قرار گرفته است.( بخش قوس در ساکسیفون سوپرانو وجود ندارد). این ساز از جنس فلز و معمولاً برنج ساخته میشود همچنین آن را جزو سازهای ارکستر سمفونیک حساب نمیکنند. از معروفترین نوازندگان ساکسیفون میتوان به سیدنی بچت، بن وبستر، چارلی پارکر، استن گتز، مایکل برکر و اورنت کلمن اشاره کرد.
موسیقی در شهر برمن
شهر برمن نیز تاریخچهی موسیقیایی بسیار غنی دارد. یکی از معروفترین داستانهای کودکان آلمانی با نام نوازندگان شهر برمن است که داستان چهار حیوان اهلی سالخورده را روایت میکند که پس از یک عمر کار سخت مورد بیتوجهی و بدرفتاری اربابان سابق خود قرار میگیرند. در نهایت تصمیم میگیرند فرار کنند و نوازندگانی در شهر برمن شوند. این داستان نشان میدهد که شهر برمن در موسیقی آلمان نقش مهمی داشته است. از معروفترین گروههای یا خوانندگان این شهر میتوان به گروه آکادمی موسیقی اولیه برمن، گروه کر کلاسیک Alsfelder Vokalensemble، Christina Kubisch و Erich Witte اشاره کرد.