ساختار ساز ساکسیفون
ساکسیفون یک ساز بادی فلزی و دکمه دار است که اختراع آن به دهه 1800 میلادی و کشور بلژیک برمیگردد. این ساز در خانوادهی کلارینت قرار میگیرد و خود به چهار مدل آلتو، تنور، سوپرانو و باریتون تقسیم میشود که در اندازه، شکل ظاهری و نوع صدا تفاوتهایی با هم دارند. در شکل کلی ساکسیفون از بخشهایی شامل شیپور است که توسط قوسی به بدنهی اصلی متصل شده است. در طول بدنهی اصلی کلیدها و محافظ کلیدها قرار گرفتهاند. کار این کلیدها این است که در اثر فشرده شدن، سوراخهای روی ساکسیفون را میبنند و در نتیجه نتها ایجاد میشوند. با حرکت به سمت بالا به سمت گردن میروید که دهانه یا قسمت دهانی ساز در انتهای آن قرار گرفته است.( بخش قوس در ساکسیفون سوپرانو وجود ندارد). این ساز از جنس فلز و معمولاً برنج ساخته میشود همچنین آن را جزو سازهای ارکستر سمفونیک حساب نمیکنند. از معروفترین نوازندگان ساکسیفون میتوان به سیدنی بچت، بن وبستر، چارلی پارکر، استن گتز، مایکل برکر و اورنت کلمن اشاره کرد.
آموزش موسیقی در ادینبروگ
ادینبورگ سالهاست که پیشتاز صحنههای کلاسیک، فولک، پاپ و پانک اسکاتلند است. این شهر خانهی قدیمیترین فضای کنسرت اسکاتلند، یعنی تالار سنت سیسیلیا در کاوگیت است که موسیقی کلاسیک را از سالنهای خصوصی خارج کرد و در اواخر قرن هجدهم به عموم مردم عرضه کرد. جشنواره مردمی Ceilidh، که در سال 1951 در سالن Oddfellows (مک سورلیز کنونی) برگزار شد، به عنوان رویدادی شناخته میشود که احیای موسیقی سنتی انگلستان را آغاز کرده است. از مهمترین موسیقیدانهای ادینبروگ میتوان به دیوی جان استون، شرلی منسون، پادی میلنِر، ویستاس، استیو منسون، یونیکورن کید و ... اشاره کرد. جشنوارهی بینالمللی موسیقی ادینبروگ نیز سالانه در این شهر برگزار میشود که از مهمترین جشنوارههای موسیقی در انگلستان است.