ساختار ساز هنگ درام
این ساز یکی از سازهای کوبهای است که زمان ساخت آن به سال 2000 و کشور سوئیس برمیگردد از این رو ساز بسیار جدیدی محسوب میشود. ساز شبیه به یک بشقاب پرنده است و و از دو قسمت بشقابی فلزی (فولاد) ساخته شده است. طرف دینگ یا قوس بالایی، بخشی ست که نتها روی آن قرار دارند. قوس زیرین یا قوس گو روی پا قرار میگیرد و یک حفرهی بزرگ در آن قرار دارد. نت هنگ دارم پایینترین اکتاو یا بمترین صدا را تولید میکند. نت در این ساز یک فضای خاص روی قوس بالای هنگ درام را شامل میشود. کوک کردن صدا در این ساز بسیار پیچیده است. این ساز اصولاً 8 تا 10 نت دارد اما انواع 20 نتی آن نیز ساخته میشود. از آنجایی که این ساز سن کمی دارد، نوازندگان آن هنوز در حال رشد و یادگیری هستند. با این حال در میان اسامی بعضی از نوازندگان این ساز بیشتر از سایرین میدرخشد. بعضی از مهمترین هنگ درام نوازان دنیا عبارتند از: کوارتت رواق، دیوید سواراپ، مانو دلاگو، دانته بوچی، ماسیو و ...
موسیقی در شهر برلین
از قرن هجدهم، برلین یک مرکز موسیقی تأثیرگذار در آلمان و اروپا بوده است. ابتدا به عنوان یک شهر تجاری مهم در اتحادیه هانسی، سپس به عنوان پایتخت رای دهندگان براندنبورگ و پادشاهی پروس، سپس به عنوان یکی از بزرگترین شهرهای آلمان، فرهنگ موسیقی تأثیرگذاری را پرورش داد که تا به امروز پابرجا است. برلین را میتوان بهعنوان بستری برای رشد جنبش قدرتمند گروه کر که نقش مهمی در اجتماعیسازی گسترده موسیقی در آلمان در طول قرن نوزدهم ایفا کرد، در نظر گرفت. برلین دارای سه خانه اپرای اصلی است: دویچه اپر، اپرای دولتی برلین و کومیشه اپرا است. بسیاری از چهرههای مهم موسیقی در برلین به دنیا آمده یا فعالیت داشتهاند. آهنگسازانی مانند یوهان یواخیم کوانتز، کارل فیلیپ امانوئل باخ، برادران گراون، ویلهلم فریدمان باخ، کارل فردریش کریستین فاش، یوهان فردریش رایشارت، کارل فردریش زلتر و .... همگی به این شهر برمیگردند. علاوه بر این، برلین به عنوان مرکز تئوری و نقد موسیقی در قرن هجدهم با شخصیتهای برجستهای مانند فردریش ویلهلم مارپورگ، یوهان فیلیپ کرنبرگر، کوانتز و سی پی ای باخ که رسالههایشان در سراسر اروپا معروف است، شناخته میشود.