ویژگیهای گیتار الکتریک
گیتار الکتریک یکی از اعضای خانوادهی گیتار و یک ساز زهی زخمهای است که صدای آن توسط یک بخش الکتریکی به نام پیکاپ تقویت میشود. از نظر ساختاری این ساز طرح کلی یک گیتار را دارد و از سه بخش کاسه، دسته و تارها تشکیل شده است. کاسهی این ساز به دو گروه کاسه تو پر یا تو خالی تقسیم میشود. انواع توخالی در سبک جاز و انواع تو پر در سبکهای متال و راک استفاده میشود. همچنین برخلاف گیتارهای کلاسیک که کاسهای گلابی شکل دارند، کاسهی گیتار الکتریک میتواند به شکلهای مختلف طراحی شود. کاسه از جنس چوبهایی مانند اش، توسکا، تن وود و ... است. تعداد تارهای این گیتار عموماً شش عدد است اما 12 تاری نیز وجود دارد که هر دو تار رو یک کوک بسته میشوند. برای بعضی سبکهای خاصتر گیتارهای 7 و 8 تاری نیز وجود دارد. گیتار الکتریک انواع مختلفی دارد که از جمله مهمترینشان میتوان به لس پاول، هالوبادی، استرتوکستر، تله کستر؛ و انواع دیگری مخصوص سبک متال اشاره کرد. جیمی هندریکس، اسلش، جو ساتریانی، بی بی کینگ، ادی ون هالن، چارلی کریستین و ... نیز از معروفترین گیتار الکتریک نوازان در دنیا هستند.
آموزش موسیقی در اوشاوا
اوشاوا، به خاطر خانه قصری مک لافلین در پارک وود به یکی از معروفترین مقاصد موسیقی کانادا تبدیل شده است. در سال 1870 اولین گروه موسیقی در این شهر تشکیل و اوشاوا سیتیزنز باند نامگذاری شد. در اوایل قرن بیستم، سازمانهای موسیقی از سایر نقاط انتاریو و ولز از اوشاوا بازدید کردند و گروههای مطالعه موسیقی تشکیل شدند. خیلی زود معروفترین اساتید موسیقی برای تدریس به این شهر آمدند و صنعت آن را رفته رفته به جلو پیش بردند تا به سطح کنونی رسید. مایک اونیل، لوری یاتس، مت وروبک، کرون لندز، لنا و میسی، گروه کاف د دوک، گروه اسپاروز و ... تنها تعدادی از موسیقیدانهایی هستند که در این شهر به دنیا آمده و تحصیل کردند. همچنین سالن معروف موزیک هال این شهر نیز سالانه میزبان جشنوارهها و کنسرتهای موسیقی بسیار زیادی است.