ویژگیهای گیتار الکتریک
گیتار الکتریک یکی از اعضای خانوادهی گیتار و یک ساز زهی زخمهای است که صدای آن توسط یک بخش الکتریکی به نام پیکاپ تقویت میشود. از نظر ساختاری این ساز طرح کلی یک گیتار را دارد و از سه بخش کاسه، دسته و تارها تشکیل شده است. کاسهی این ساز به دو گروه کاسه تو پر یا تو خالی تقسیم میشود. انواع توخالی در سبک جاز و انواع تو پر در سبکهای متال و راک استفاده میشود. همچنین برخلاف گیتارهای کلاسیک که کاسهای گلابی شکل دارند، کاسهی گیتار الکتریک میتواند به شکلهای مختلف طراحی شود. کاسه از جنس چوبهایی مانند اش، توسکا، تن وود و ... است. تعداد تارهای این گیتار عموماً شش عدد است اما 12 تاری نیز وجود دارد که هر دو تار رو یک کوک بسته میشوند. برای بعضی سبکهای خاصتر گیتارهای 7 و 8 تاری نیز وجود دارد. گیتار الکتریک انواع مختلفی دارد که از جمله مهمترینشان میتوان به لس پاول، هالوبادی، استرتوکستر، تله کستر؛ و انواع دیگری مخصوص سبک متال اشاره کرد. جیمی هندریکس، اسلش، جو ساتریانی، بی بی کینگ، ادی ون هالن، چارلی کریستین و ... نیز از معروفترین گیتار الکتریک نوازان در دنیا هستند.
آموزش موسیقی در منچستر
صحنهی موسیقی منچستر در دههی 1960 گروههای موفقی از جمله هالیز، بیگیز و هرمانز هرمیتز را داشته است. پس از دوران پانک راک، منچستر گروههای محبوبی از جمله جوی دیویژن، نیو اودر، اسمیتز و سیمپلی رد را به دنیا معرفی کرده است. در سال 2018، منچستر به عنوان پایتخت راک و مستقل بریتانیا نام گرفت، که عمدتاً به دلیل تعداد بالای کنسرتهای میزبانی شده توسط سالنهای کوچک و متوسط این شهر است. تحقیقات نشان داد که آکادمی منچستر بیشترین رویدادهای راک و مستقل را در منچستر از زمان شروع رکوردش در سال 2015 میزبانی کرده است. بزرگترین سالن محبوب موسیقی منچستر، منچستر آرنا است که بیش از بیست هزار صندلی دارد. اُآسیس، گروه اسمیث، گروه استون روز، گروه اوری تینگ اوری تینگ، گروه هرمن هرمیث، گروه نیو اولدر و ایان برون از معروفترینن موسیقیدانهای منچستر هستند.