ویژگیهای گیتار الکتریک
گیتار الکتریک یکی از اعضای خانوادهی گیتار و یک ساز زهی زخمهای است که صدای آن توسط یک بخش الکتریکی به نام پیکاپ تقویت میشود. از نظر ساختاری این ساز طرح کلی یک گیتار را دارد و از سه بخش کاسه، دسته و تارها تشکیل شده است. کاسهی این ساز به دو گروه کاسه تو پر یا تو خالی تقسیم میشود. انواع توخالی در سبک جاز و انواع تو پر در سبکهای متال و راک استفاده میشود. همچنین برخلاف گیتارهای کلاسیک که کاسهای گلابی شکل دارند، کاسهی گیتار الکتریک میتواند به شکلهای مختلف طراحی شود. کاسه از جنس چوبهایی مانند اش، توسکا، تن وود و ... است. تعداد تارهای این گیتار عموماً شش عدد است اما 12 تاری نیز وجود دارد که هر دو تار رو یک کوک بسته میشوند. برای بعضی سبکهای خاصتر گیتارهای 7 و 8 تاری نیز وجود دارد. گیتار الکتریک انواع مختلفی دارد که از جمله مهمترینشان میتوان به لس پاول، هالوبادی، استرتوکستر، تله کستر؛ و انواع دیگری مخصوص سبک متال اشاره کرد. جیمی هندریکس، اسلش، جو ساتریانی، بی بی کینگ، ادی ون هالن، چارلی کریستین و ... نیز از معروفترین گیتار الکتریک نوازان در دنیا هستند.
آموزش موسیقی در ادینبروگ
ادینبورگ سالهاست که پیشتاز صحنههای کلاسیک، فولک، پاپ و پانک اسکاتلند است. این شهر خانهی قدیمیترین فضای کنسرت اسکاتلند، یعنی تالار سنت سیسیلیا در کاوگیت است که موسیقی کلاسیک را از سالنهای خصوصی خارج کرد و در اواخر قرن هجدهم به عموم مردم عرضه کرد. جشنواره مردمی Ceilidh، که در سال 1951 در سالن Oddfellows (مک سورلیز کنونی) برگزار شد، به عنوان رویدادی شناخته میشود که احیای موسیقی سنتی انگلستان را آغاز کرده است. از مهمترین موسیقیدانهای ادینبروگ میتوان به دیوی جان استون، شرلی منسون، پادی میلنِر، ویستاس، استیو منسون، یونیکورن کید و ... اشاره کرد. جشنوارهی بینالمللی موسیقی ادینبروگ نیز سالانه در این شهر برگزار میشود که از مهمترین جشنوارههای موسیقی در انگلستان است.