کلاس آموزش کلارینت
ویژگی‌های ساز کلارینت
ساز کلارینت از دسته سازهای چوبی و بادی است که در ساخت آن به طور معمول از چوب سیاه آفریقایی استفاده می‌شود اما امروز انواع مصنوعی آن نیز به بازار عرضه شده‌اند. این ساز از یک لوله‌ی بلند تشکیل شده است که محل خروج صدا در آن کمی شبه لبه‌های یک بوق طراحی شده است. شکل ویژه‌ی مجرای استوانه‌ای ساز باعث شده است که صدای آن ترکیبی از سازهای شالوماو، کلاریون و آلتیسیمو باشد. به طور کلی کلارینت از پنج بخش تشکیل شده است: دهانه‌ی منقاری و زبانه، میله‌ی تو خالی، قطعه‌ی برجسته‌ی لوله، کلیدهای بالایی و پایینی، قطعه‌ی بل. بخش‌های مختلف ساز کلارینت به طور کامل از هم جدا می‌شوند. تعداد سوراخ‌ها و کلیدهای این ساز بسیار بیشتر از سازهای مشابه مانند نی است. از این رو گستره‌ی تولید صدا در آن بسیار بیشتر می‌باشد. کلارینت براساس شکل تولید صدا به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شود که از مهمترین آنها می‌توان به قره نی (کلارینت کوچک)، کلارینت باس، باست هورن و ... اشاره کرد. بنی گودمَن، سابینا میر، شارون کام، گیورا فیدمَن، واسلیس سالیاس، سیدنی بکت، وودی آلن و وودی هرمَن تنها تعدادی از معروفترین کلارینیست‌های دنیا هستند.موسیقی در شهر برمن
شهر برمن نیز تاریخچه‌ی موسیقیایی بسیار غنی دارد. یکی از معروفترین داستان‌های کودکان آلمانی با نام نوازندگان شهر برمن است که داستان چهار حیوان اهلی سالخورده را روایت می‌کند که پس از یک عمر کار سخت مورد بی‌توجهی و بدرفتاری اربابان سابق خود قرار می‌گیرند. در نهایت تصمیم می‌گیرند فرار کنند و نوازندگانی در شهر برمن شوند. این داستان نشان می‌دهد که شهر برمن در موسیقی آلمان نقش مهمی داشته است. از معروفترین گروه‌های یا خوانندگان این شهر می‌توان به گروه آکادمی موسیقی اولیه برمن، گروه کر کلاسیک Alsfelder Vokalensemble، Christina Kubisch و Erich Witte اشاره کرد.
نظرات هنرجویان
