ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در تروا ریویر
اگرچه زندگی موسیقیایی در آغاز قرن نوزدهم در شهر تروا ریویر چندان پر جنب و جوش نبوده است و به عبور تصادفی هنرمندان از این شهر ختم میشد، اما امروزه شرایط کاملاً تغییر کرده است. مانند بسیاری از شهرهای دیگر کانادا، اولین گروههای موسیقی که در این شهر مشغول به فعالیت شدند، گروههای موسیقی کلیسایی بودند که بعدها به سایر سبکهای کلاسیک، پاپ، رپ، هیپ هاپ و ... گسترش پیدا کرد. موسیقیدانهایی مانند موریس دسلز، پائولین جولین و ژاکویی هتو از این شهر به دنیا معرفی شدهاند. همچنین یک سالن موسیقی بسیار بزرگ و معروف با نام آمفی تئاتر کوگکو نیز در آن تاسیس شده است که سالانه پذیرای جشنها و کنسرتهای زیادی است. FestiVoix یک جشنواره موسیقی بزرگ در منطقه موریس است که در اوایل تابستان در این شهر برگزار میشود.