ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر اشتوتگارت
اشتوتگارت از دیگر شهرهایی است که موسیقی در آن اهمیت زیادی دارد. این شهر مهد گروههایی موسیقی و خوانندگان بسیار معروفی از سبکهای مختلف در جهان است. از جمله معروفترین گروهها و خوانندگان این شهر میتوان به باخ-کالژیوم اشتوتگارت (یک گروه ساز آلمانی در سطح بین المللی است که توسط هلموت ریلینگ در سال 1965 برای همراهی گچینگر کانتوری در موسیقی کر با ارکستر تأسیس شد)، باچور اشتوتگارت (یک ارکستر و گروه کر مستقر در اشتوتگارت، آلمان)، دی جی بانت، Die Fantastischen Vier (گروه هیپ هاپ) و Figuralchor der Gedächtniskirche Stuttgart (یک گروه کر ترکیبی کلیسا و کنسرت مستقر در اشتوتگارت) اشاره کرد.