ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
موسیقی در اتاوا
اتاوا گوهر نایابی در تاریخ موسیقی کانادا و صحنهی موسیقی بسیار غنی و سالمی است که ارزش توجه دارد. مانند مونترال، اتاوا دارای طیف وسیعی از فعالیتهای موسیقی مختلف است که از فرهنگهای مختلف سرچشمه میگیرد. این شهر جایگاه شایستهای در میان بزرگترین صحنههای موسیقی کانادا دارد. معروفترین موسیقیدانها و خوانندگان این شهر عبارتند از: جرمی گارا، پائول آنکا، ریچارد رید پری، آلانیس موریست، درو نلسون، لوئیس رنی، بروس کاکبرن و ... جشنوارهای موسیقی زیادی نیز در اتاوا برگزار میشد که سالانه افراد زیادی را به آن میکشاند و از مهمترین آنها میتوان به این موارد اشاره کرد: جشنواره فرانسه-آنتارین، گلوفیر، تی دی اتاوا جاز فستیوال، جشنواره قایق اژدها تیم هورتونز اتاوا، جشنواره موسیقی Bud Light Escapade. شهری با سابقهی تاریخی قوی در موسیقی مانند اتاوا، باید سالنهای موسیقی زیادی نیز داشته باشد که بعضی از مهمترین آنها عبارتند از: سالن مرکوری، تالار موسیقی بریمور، رستوران میخانه ایرین، نیو بایو خانه تارگ، خانهی Greenfields Gastro و...