ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در نیوکاسل
نیوکاسل دارای فرهنگ موسیقی فعال جوانان و همچنین کنسرواتواریوم موسیقی است که بخشی از دانشگاه نیوکاسل است. این شهر به حمایت از گروههای محلی ادامه میدهد و صحنهی موسیقی زیرزمینی بزرگی دارد. اعضای Silverchair، گروه بسیار موفق استرالیایی، مانند گروه استرالیایی The Screaming Jets، اهل نیوکاسل هستند. این شهر یک صحنه پربار برای سبکهای موسیقی پانک راک و هاردکور است که باعث ایجاد کنشهای محلی و ملی موفقی شده است. نیوکاسل همچنین خانهی گروه Velvet Underground هم بود که گیتاریست آینده AC/DC مالکوم یانگ را در آن حضور داشت. از معروفترین موسیقیدانهای نیوکاسل میتوان به سیلورچر، نیکی پاروت، دنیل جونز، مال گرب، چارلی رابینز و ... اشاره کرد. جشنوارهای معروف این شهر هم عبارتند از فالز فستیوال، بیاند د ولی، اسپلندور این گرس و .... بعضی از سالنهای موسیقی معروف استرالیا از جمله کلونی، تالار شهر نیوکاسل، آکادمی O2، اتحادیه دانشجویی دانشگاه نیوکاسل، یوتیلیتا آرنا و ... نیز در نیوکاسل قرار دارند.