ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در نیویورک
موسیقی نیویورک یک حوزهی متنوع و مهم در دنیای موسیقی است. مدتهاست که این شهر خانهای پررونق برای ژانرهای محبوب مانند جاز، راک، سول، R&B، فانک، دیسکو، و بلوز شهری، و همچنین موسیقی کلاسیک و هنری بوده است. این شهر زادگاه هیپ هاپ، گاراژ هاوس، بوگالو، دوو ووپ، بی باپ، پانک راک و موج نو است. همچنین زادگاه موسیقی سبک سالسا است که تلفیقی از تأثیرات کوبایی و پورتوریکویی که در محلههای لاتین تبار نیویورک در دهه 1960 است. با شروع ظهور نتهای محبوب در اوایل قرن بیستم، تئاتر موزیکال برادوی نیویورک، و آهنگسازی Tin Pan Alley نیویورک بخش مهمی از صنعت موسیقی آمریکا را تشکیل میدادند. معروفترین موسیقیدانهای نیویورکی عبارتند از: جی زی، بیلی جوئل، جان ویلیامز، کارول کینگ، نیل دایموند، لو رید، استفان سوندهایم ... از مهمترین سالنهای موسیقی این شهر نیز میتوان به مرکز هنرهای نمایشی لینکلن، مرکز بارکلیز، کینگز تئاتر، کارنگی هال، مدیسون اسکوئر گاردن، تالار موسیقی رادیو سیتی و ... اشاره کرد. جشنواره موسیقی گوورنرز بال، جشنواره موسیقی پانوراما، جشنواره موسیقی و هنر میدوز، مرحله تابستانی، جشنواره شمال ساید، جشنواره جاز آبی نوت و ... هم تنها چند مورد از مهمترین رویدادهای موسیقی در این شهر هستند.