ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در منچستر
صحنهی موسیقی منچستر در دههی 1960 گروههای موفقی از جمله هالیز، بیگیز و هرمانز هرمیتز را داشته است. پس از دوران پانک راک، منچستر گروههای محبوبی از جمله جوی دیویژن، نیو اودر، اسمیتز و سیمپلی رد را به دنیا معرفی کرده است. در سال 2018، منچستر به عنوان پایتخت راک و مستقل بریتانیا نام گرفت، که عمدتاً به دلیل تعداد بالای کنسرتهای میزبانی شده توسط سالنهای کوچک و متوسط این شهر است. تحقیقات نشان داد که آکادمی منچستر بیشترین رویدادهای راک و مستقل را در منچستر از زمان شروع رکوردش در سال 2015 میزبانی کرده است. بزرگترین سالن محبوب موسیقی منچستر، منچستر آرنا است که بیش از بیست هزار صندلی دارد. اُآسیس، گروه اسمیث، گروه استون روز، گروه اوری تینگ اوری تینگ، گروه هرمن هرمیث، گروه نیو اولدر و ایان برون از معروفترینن موسیقیدانهای منچستر هستند.