ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر فرانکفورت
شهر فرانکفورت نیز از دیگر شهرهای آلمان در این زمینه کم ندارد. یکی از بزرگترین انجمنهای سازندگان آلات موسیقی در سراسر دنیا در این شهر وجود دارد. Frankfurter Musikpreis از سال 1982 توسط بنیاد مشترک Musikmesse Frankfurt و انجمن ملی سازندگان آلات موسیقی آلمان اعطا میشود. هدف این جایزه بینالمللی موسیقی برجسته کردن «شخصیتهایی از دنیای موسیقی برای دستاوردهای ویژه در زمینههای تفسیر، آهنگسازی، موسیقیشناسی، آموزش و خدمات به ساخت موسیقی» (طبق توضیحات خود) است. این جایزه سالانه و به تناوب به شخصیتهایی از دنیای موسیقی در زمینههای موسیقی عامه پسند و موسیقی کلاسیک اهدا میشود. همچنین از گروههای بزرگ موسیقی و خوانندگان این شهر میتوان به گروه ASP (متال)، Böhse Onkelz (گروه راک)، La Bouche (موسیقی رقص الکتریک) ، Culture Beat، گروه First Base و گروه Habakuk اشاره کرد.