ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در ادمونتون
در روزهای اولیه، موسیقی در کلیساها و سالنهای اجتماع شهر ادمونتون اجرا میشد. ادمونتون سابقه اجرای اپرا و موسیقی کلاسیک را دارد. هر دو توسط باشگاهها و انجمنهای مختلف حمایت شدهاند. اولین ایستگاه رادیویی مهم ادمونتون، CKUA، پخش موسیقی را در سال 1927 آغاز کرد. این شهر مرکز آموزش موسیقی است. دانشگاه آلبرتا دپارتمان موسیقی خود را در سال 1945 آغاز و دانشگاه مک ایوان یک برنامه تئاتر جاز و موسیقی را در سال 1980 افتتاح کرد. همچنین این شهر از نظر برگزاری ارکست سمفونیکها نیز بسیار معروف است. ادمنتون دارای صحنه موسیقی محبوب پر جنب و جوش، در ژانرهای هیپ هاپ، رگی، R&B، راک، پاپ، متال، پانک، کانتری و الکترونیک است. موزیسینهای محلی معروف گذشته و حال این شهر عبارتند از رابرت گولت، تامی بنکس، النور کالینز، استو دیویس، تیم فیهان، سلاح کادنس، کریشا ترنر، اسمالز و ... جشنوارههایی از جمله ادمونتون فولک فستیوال و ادمونتون بلوز فستیوال نیز سالانه در آن برگزار میشوند.