ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر دورتموند
شهر دورتموند هم از نظر موسیقیایی سابقهی بسیار طولانی دارد. ارکست سمفونیک فیلارمونیک دورتموند یک ارکستر سمفونیک آلمانی مستقر در این شهر است که در Konzerthaus Dortmund اجرا میکند. این ارکستر که در سال 1887 تاسیس شد توسط رهبرانی مانند ویلهلم شوشتر، مارک یانوفسکی، موشه آتزمون و ژاک ون استین شکل گرفته است. به جز این، گروههای موسیقیایی و خوانندگان زیادی در این شهر فعالیت میکنند که از جملهی آنها میتوان به Elga Andersen، Ralf Bendix، Theo Bleckmann، Phillip Boa و Phillip Boa و the Voodooclub اشاره کرد.