ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
موسیقی در شهر کلن
شهر کلن که زمانی محل نمایشگاه پاپ Popkomm و مرکز راک آلمانی از BAP تا Klaus Lage بود، اکنون با شدت کمتری به فعالیت خود در صنعت موسیقی این کشور ادامه میدهد. بسیاری از هنرمندان مستقل مانند پیتر لیچ، کلی یا اردموبل از این موقعیت دور از مرکز توجه به دلیل آزادی که میدهد، قدردانی میکنند. پدر موسیقی پاپ کلن، اعضای گروه بین المللی کرات راک Can هستند. ژانر کرات راک در موسیقی که از اوایل دهه 1970 ایجاد شد اکنون شهرت و محبوبیتهای جهانی دارد. بعلاوه این شهر به دلیل برگزاری کارناوالهای مختلف موسیقی بسیار محبوب است.