کلاس ویولنسل شیکاگو آنلاین مجازی

 

ویژگی‌های ساختاری ویولنسل

ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسه‌ی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسه‌ی طنینی ست که کوک‌ها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار می‌گیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک می‌شوند. آرشه نیز مشابه آرشه‌ی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده می‌شود. کاسه‌ی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوه‌ی نواختن‌ آنهاست. ویولنسل یک پایه‌ی فلزی دارد که روی زمین گذاشته می‌شود و بدنه‌ی ساز بین پاهای نوازنده قرار می‌گیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبک‌های موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده می‌شود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل می‌توان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.

آموزش موسیقی در شیکاگو

شیکاگو، ایلینویز مرکز اصلی موسیقی در غرب میانه‌ی ایالات متحده است که در آن اشکال متمایز سبک بلوز (که مسئول خلق سبک راک اند رول است)، و موسیقی هاوس، ژانری از موسیقی رقص الکترونیک، توسعه یافته است. «مهاجرت بزرگ» کارگران سیاهپوست فقیر از جنوب به شهرهای صنعتی، موسیقی سنتی جاز و بلوز را به این شهر آورد که نتیجه آن بلوز شیکاگو و جاز دیکسیلند به سبک شیکاگو بود. هنرمندان برجسته بلوز شامل هولین والف، جونیور ولز، مادی واترز، سانی بوی ویلیماز و ... بودند. از بزرگان موسیقی جاز می‌توان به نت کینگ کول، جین آمونز، بنی گودمن و باد فریمن اشاره کرد. شیکاگو همچنین به خاطر موسیقی سول خود شناخته شده است. در اوایل دهه 1930، موسیقی مذهبی در شیکاگو به دلیل مشارکت ‌ای توماس آ. دورسی در کلیسای باپتیست زائر محبوبیت پیدا کرد. در دهه‌های 1980 و 1990، هوی راک، پانک و هیپ هاپ نیز در شیکاگو محبوب شدند. ارکسترهای شیکاگو عبارتند از: ارکستر سمفونیک شیکاگو، اپرای لیریک شیکاگو و شیکاگو سینفونیتا. جشنواره‌های لولاپالوزا، اسموک اوت، پیچفورک، جشنواره موسیقی ساحل شمالی، جشنواره شورش، جشنواره موسیقی خانه شیکاگو، جشنواره موسیقی مذهبی شیکاگو، جشنواره بلوز شیکاگو و ... از مهمترین جشنواره‌های موسیقی در این شهر هستند.