ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در کاردیف
موسیقی شهر کاردیف از اوایل دهه 1990 عمدتاً تحت تسلط موسیقی راک بوده است و گرایشهای بعدی به سمت سبکهای افراطیتر این ژانر مانند موسیقی هوی متال و متالکور توسعه یافته است. گروههای معروف کاردیف از جمله کیدز این گلس، فیدر، استریئو فونیکس، سوپر فانی انیمال و ... هستند. کاردیف، خانهی قدیمیترین فروشگاه ضبط جهان، Spillers Records است. مطالعهای که توسط انجمن حقوق اجرا نشان داد که کاردیف بر اساس تعداد گروههایی که منشأ خود را در هر شهر بریتانیا دارند، دومین شهر موسیقیایی در بریتانیا است. از ستارگان موسیقی کاردیف میتوان به دیو ادموندس، بو ویور، شارلوت چرچ، کاتاتونیا، سوپر فری انیمال، آمن کرنر، لس کمپسیونس و ... اشاره کرد. سالنهای گلوب کاردیف. ایفور باخ، تالار سنت دیوید هم بعضی از مهمترین سالنهای موسیقی کاردیف هستند.