ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در کانبرا
کانبرا خانهی مکانها و موسسات مهم موسیقی است، از جمله محل اجرای تالار Llewellyn، بخشی از دانشکده موسیقی دانشگاه ملی استرالیا، و تعدادی از جشنوارههای موسیقی از جمله جشنواره بین المللی موسیقی کانبرا، جشنواره بلوز و ریشه کانبرا و جشنواره موسیقی کانبرا. جشنوارهی ملی مردمی صحنه موسیقی محلی در بسیاری از بارها و کلوپهای شبانه برای اجراکنندگان محلی برگزار میشود که عمدتاً در دیکسون، کینگستون و مرکز شهر قرار دارند. از خوانندگان معروف کانبرا میتوان به گروه فالینگ جویز، آلکمیست، فرانک گمبل، سافیا و ... اشاره کرد. معروفترین سالنهای موسیقی در کانبرا بارها، کلوبها، سازمانهای اجتماعی یا کسبوکارهایی هستند که رویدادهای موسیقی را برگزار میکنند و عبارتند از: سالن آلبرت هال، گالری ANCA، اتاق بیگ باند و ...