ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در بریستول
صحنهی موسیقی اصلی بریستول تحتتأثیر مهاجران زیاد کارائیب بود که بریستول را خانه خود و موسیقی سبک پانک کرده بودند. شهر بریستول در اواخر دهه 1970 با توقیف منظم تجهیزات موسیقی توسط پلیس شروع به شکلگیری فرهنگ سیستم صوتی کرد. اما امروزه مانند بعضی دیگر از مهمترین شهرهای انگلیس، تاثیر بسیار زیادی بر موسیقی این کشور داشته است. مسیو اتک، رابرت دل ناجا، پورتیز هد، پاپ گروپ، اگزمپل و ادج کالچر از ستارگان موسیقی این شهر هستند. از جشنوارههای مهم موسیقی در این شهر هم میتوان به اشتون کورت فستیوال، بریستول ریتم اند روت و دون فستیوال اشاره کرد.