ویژگیهای ساختاری ویولنسل
ویولنسل از نظر ساختاری بسیار شبیه به ویولن است. این ساز از چهار بخش اصلی، دسته، تارها، کاسهی طنینی و آرشه تشکیل شده است. دسته همان بخش بالایی کاسهی طنینی ست که کوکها روی آن قرار دارند و در زمان نواختن انگشتان روی آن قرار میگیرد. این ساز مانند ویولن چهار تار دارد که به ترتیب روی لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) کوک میشوند. آرشه نیز مشابه آرشهی ویولن از تار موی اسب تشکیل شده است و روی تارها کشیده میشود. کاسهی طنینی نیز گلابی شکل است. تفاوت اصلی ویولن و ویولنسل در اندازه و نحوهی نواختن آنهاست. ویولنسل یک پایهی فلزی دارد که روی زمین گذاشته میشود و بدنهی ساز بین پاهای نوازنده قرار میگیرد. از این ساز در گروه مختلفی از سبکهای موسیقی از جمله پاپ، جاز، راک، کلاسیک و حتی موسیقی فولک استفاده میشود. از معروفترین نوازندگان ویولنسل میتوان به مستیسلاف روستروپوویچ روسی، پیر فورنیه، لوئیجی بوکرینی، آدرین-فرانسوا سروه و ... اشاره کرد.
آموزش موسیقی در بوستون
شهر بوستون بخش بزرگی از صحنهی موسیقی فعلی در ایالت ماساچوست آمریکاست که شامل چندین ژانر راک و همچنین موسیقی کلاسیک، فولک و هیپ هاپ است. شاید تاثیرگذارترین آهنگساز اولیه ایالات متحده لوول میسون باشد. میسون یکی بومی اهل بوستون بود که علیه استفاده از نشانهگذاری نت شکل و آموزش نت به شیوهی مرسوم و استاندارد در آن دوره مبارزه کرد. میسون موسیقی آمریکایی را به سمت مدل اروپایی امروزیاش سوق داد. به جز میسون، موسیقیدانهایی مانند آرزمویت، جیمز تیلور، دونا سامر، گروه دکارز، گروه جی.گیل/ پیتر ولف، جان بینز، گروه نیو ادیشن و ... نیز به شهر بوستون تعلق دارند. خانه بلوز، سالن سمفونیک، والی، باشگاه راک بهشت، باشگاه پاسیم، تالار موسیقی برایتون، سینکلر و ... از معروفترین سالنهای موسیقی در بوستون هستند. جشنوارههای بوستون کالینگ، ادلات سامر کمپ، کمبریج دنسی پارتی، گرین ریور و ... مهمترین جشنوارههای موسیقی بوستون هستند.