ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
آموزش موسیقی در تروا ریویر
اگرچه زندگی موسیقیایی در آغاز قرن نوزدهم در شهر تروا ریویر چندان پر جنب و جوش نبوده است و به عبور تصادفی هنرمندان از این شهر ختم میشد، اما امروزه شرایط کاملاً تغییر کرده است. مانند بسیاری از شهرهای دیگر کانادا، اولین گروههای موسیقی که در این شهر مشغول به فعالیت شدند، گروههای موسیقی کلیسایی بودند که بعدها به سایر سبکهای کلاسیک، پاپ، رپ، هیپ هاپ و ... گسترش پیدا کرد. موسیقیدانهایی مانند موریس دسلز، پائولین جولین و ژاکویی هتو از این شهر به دنیا معرفی شدهاند. همچنین یک سالن موسیقی بسیار بزرگ و معروف با نام آمفی تئاتر کوگکو نیز در آن تاسیس شده است که سالانه پذیرای جشنها و کنسرتهای زیادی است. FestiVoix یک جشنواره موسیقی بزرگ در منطقه موریس است که در اوایل تابستان در این شهر برگزار میشود.