ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
آموزش موسیقی در نیوکاسل
نیوکاسل دارای فرهنگ موسیقی فعال جوانان و همچنین کنسرواتواریوم موسیقی است که بخشی از دانشگاه نیوکاسل است. این شهر به حمایت از گروههای محلی ادامه میدهد و صحنهی موسیقی زیرزمینی بزرگی دارد. اعضای Silverchair، گروه بسیار موفق استرالیایی، مانند گروه استرالیایی The Screaming Jets، اهل نیوکاسل هستند. این شهر یک صحنه پربار برای سبکهای موسیقی پانک راک و هاردکور است که باعث ایجاد کنشهای محلی و ملی موفقی شده است. نیوکاسل همچنین خانهی گروه Velvet Underground هم بود که گیتاریست آینده AC/DC مالکوم یانگ را در آن حضور داشت. از معروفترین موسیقیدانهای نیوکاسل میتوان به سیلورچر، نیکی پاروت، دنیل جونز، مال گرب، چارلی رابینز و ... اشاره کرد. جشنوارهای معروف این شهر هم عبارتند از فالز فستیوال، بیاند د ولی، اسپلندور این گرس و .... بعضی از سالنهای موسیقی معروف استرالیا از جمله کلونی، تالار شهر نیوکاسل، آکادمی O2، اتحادیه دانشجویی دانشگاه نیوکاسل، یوتیلیتا آرنا و ... نیز در نیوکاسل قرار دارند.