ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
موسیقی در شهر اسن
شهر اسن مهد موسیقیدانها، خوانندگان و گروههای موسیقیایی مختلفی بوده است که بعضی از مهمترین آنها عبارتند از: گرد آلبرشت (رهبر ارکستر) پیتر آندرس (رهبر اپرا) پیتر بارز ( پیانیست) توماس بیمل (آهنگساز، ویولنیست و موسیقی شناس) فرانک بلک فایر ( گیتاریست) توماس بورچرت ( خواننده و آهنگساز) ماریا فریزنهاوزن ( سوپرانو) توماس گابریل (آهنگساز) واسیلی گراسیمز (نوازنده و آهنگساز)