ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
آموزش موسیقی در شیکاگو
شیکاگو، ایلینویز مرکز اصلی موسیقی در غرب میانهی ایالات متحده است که در آن اشکال متمایز سبک بلوز (که مسئول خلق سبک راک اند رول است)، و موسیقی هاوس، ژانری از موسیقی رقص الکترونیک، توسعه یافته است. «مهاجرت بزرگ» کارگران سیاهپوست فقیر از جنوب به شهرهای صنعتی، موسیقی سنتی جاز و بلوز را به این شهر آورد که نتیجه آن بلوز شیکاگو و جاز دیکسیلند به سبک شیکاگو بود. هنرمندان برجسته بلوز شامل هولین والف، جونیور ولز، مادی واترز، سانی بوی ویلیماز و ... بودند. از بزرگان موسیقی جاز میتوان به نت کینگ کول، جین آمونز، بنی گودمن و باد فریمن اشاره کرد. شیکاگو همچنین به خاطر موسیقی سول خود شناخته شده است. در اوایل دهه 1930، موسیقی مذهبی در شیکاگو به دلیل مشارکت ای توماس آ. دورسی در کلیسای باپتیست زائر محبوبیت پیدا کرد. در دهههای 1980 و 1990، هوی راک، پانک و هیپ هاپ نیز در شیکاگو محبوب شدند. ارکسترهای شیکاگو عبارتند از: ارکستر سمفونیک شیکاگو، اپرای لیریک شیکاگو و شیکاگو سینفونیتا. جشنوارههای لولاپالوزا، اسموک اوت، پیچفورک، جشنواره موسیقی ساحل شمالی، جشنواره شورش، جشنواره موسیقی خانه شیکاگو، جشنواره موسیقی مذهبی شیکاگو، جشنواره بلوز شیکاگو و ... از مهمترین جشنوارههای موسیقی در این شهر هستند.