ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
آموزش موسیقی در بریستول
صحنهی موسیقی اصلی بریستول تحتتأثیر مهاجران زیاد کارائیب بود که بریستول را خانه خود و موسیقی سبک پانک کرده بودند. شهر بریستول در اواخر دهه 1970 با توقیف منظم تجهیزات موسیقی توسط پلیس شروع به شکلگیری فرهنگ سیستم صوتی کرد. اما امروزه مانند بعضی دیگر از مهمترین شهرهای انگلیس، تاثیر بسیار زیادی بر موسیقی این کشور داشته است. مسیو اتک، رابرت دل ناجا، پورتیز هد، پاپ گروپ، اگزمپل و ادج کالچر از ستارگان موسیقی این شهر هستند. از جشنوارههای مهم موسیقی در این شهر هم میتوان به اشتون کورت فستیوال، بریستول ریتم اند روت و دون فستیوال اشاره کرد.