ویژگیهای ساختاری کاخن
کاخن یا ساز جعبهای یک ساز کوبهای و متعلق به کشور پرو است که اختراع آن به صدهی 1800 میلادی برمیگردد. یکی از اولین نکات قابل توجه در مورد ساختار این ساز این است که برای نواختن باید رویش بنشینید! و صدای زیبای آن از ضربه زدن روی صفحه جلویی (یا صفحهی تاپا) و صفحات کنار و بالایی ساز ایجاد میشود. این ساز در واقع یک جعبهی مستطیلی از جنس چوب است. در حالی که چوبههای کناری و عقب و جلوی جعبه میتوانند از 0.5 تا 0.75 اینچ ضخامت داشته باشند، تختهی بالایی که نوازنده رویش مینشیند از جنس تخته سه لاست. یک حفره در قسمت عقبی ساز (یا گاهی در دیوارههای چپ و راست ساز) قرار دارد که محل خروج صداست. در بعضی از انواع کاخن به کمک شل و سفت کردن کشش تارها، ساز کوک میشود. از این ساز در سبک فلامنکو و جاز استفاده میشود. از مهمترین کاخن نوازان دنیا میتوان به ماریو کورتس، مایک میدوز، نینا رودریگز و استفان ماس اشاره کرد.
آموزش موسیقی در ادینبروگ
ادینبورگ سالهاست که پیشتاز صحنههای کلاسیک، فولک، پاپ و پانک اسکاتلند است. این شهر خانهی قدیمیترین فضای کنسرت اسکاتلند، یعنی تالار سنت سیسیلیا در کاوگیت است که موسیقی کلاسیک را از سالنهای خصوصی خارج کرد و در اواخر قرن هجدهم به عموم مردم عرضه کرد. جشنواره مردمی Ceilidh، که در سال 1951 در سالن Oddfellows (مک سورلیز کنونی) برگزار شد، به عنوان رویدادی شناخته میشود که احیای موسیقی سنتی انگلستان را آغاز کرده است. از مهمترین موسیقیدانهای ادینبروگ میتوان به دیوی جان استون، شرلی منسون، پادی میلنِر، ویستاس، استیو منسون، یونیکورن کید و ... اشاره کرد. جشنوارهی بینالمللی موسیقی ادینبروگ نیز سالانه در این شهر برگزار میشود که از مهمترین جشنوارههای موسیقی در انگلستان است.